โพรวองซ์ที่อยู่รายรอบมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นคือต้น

ในฤดูร้อนปี พ.ศ. 2432 วินเซนต์ ฟาน โก๊ะมาถึงในฐานะผู้ป่วยโดยสมัครใจที่โรงพยาบาลลี้ภัยแห่งแซงต์-ปอล-เดอ-โมโซเลใน แมว แซงต์-เรมี การพักฟื้นของเขาจากการพังทลายหลายครั้งได้รับการดูแลโดยทีมแพทย์ แต่ศิลปินมีวิธีการรักษาด้วยตนเอง มันคือการมีส่วนร่วมกับธรรมชาติและพัวพันกับงานศิลปะของเขา และเขาเริ่มสนใจลักษณะหนึ่งของชนบทโพรวองซ์ที่อยู่รายรอบมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นคือต้นไซเปรสโบราณที่มีกล้ามเนื้อ