ความอันตรายของรังสี

ค่าประมาณมีช่วงความไม่แน่นอนสูง แต่ตรงกันข้ามกับคำกล่าวอ้างก่อนหน้านี้ที่ว่าการปล่อยสารกัมมันตภาพรังสีน่าจะไม่ก่อให้เกิดผลกระทบร้ายแรงต่อสุขภาพ ตัวเลขดังกล่าวนอกเหนือจากผู้เสียชีวิตประมาณ 600 รายที่เกิดจากการอพยพออกจากพื้นที่โดยรอบโรงไฟฟ้านิวเคลียร์หลังเกิดแผ่นดินไหว สึนามิ และการหลอมละลายเมื่อเดือนมีนาคม 2554 บัณฑิตปริญญาเอกล่าสุด John Ten Hoeve และศาสตราจารย์ Mark Z. Jacobson วิศวกรรมโยธาแห่ง Stanford ซึ่งเป็นเพื่อนอาวุโสของ Precourt Institute for Energy และ Stanford Woods Institute for Environment ได้รับการกำหนดให้เผยแพร่ผลการวิจัยของพวกเขาในวันที่ 17 กรกฎาคมในวารสาร Energy and Environmental Science . การวิจัยประกอบด้วยการวิเคราะห์รายละเอียดครั้งแรกเกี่ยวกับผลกระทบด้านสุขภาพทั่วโลกของเหตุการณ์นี้ ไม่มีเอฟเฟกต์? การล่มสลายของฟุกุชิมะไดอิจิเป็นภัยพิบัตินิวเคลียร์ที่กว้างขวางที่สุดนับตั้งแต่เชอร์โนบิล รังสีที่ปล่อยออกมาได้ปนเปื้อน "เขตอันตราย" ในพื้นที่หลายร้อยตารางกิโลเมตรรอบๆ โรงงาน และพบสารกัมมันตภาพรังสีในระดับต่ำถึงอเมริกาเหนือและยุโรป แต่กัมมันตภาพรังสีส่วนใหญ่ถูกทิ้งในมหาสมุทรแปซิฟิก มีเพียงร้อยละ 19 ของสารที่ปล่อยออกมาเท่านั้นที่สะสมอยู่บนบก ทำให้จำนวนประชากรที่สัมผัสรังสีค่อนข้างน้อย “มีกลุ่มคนที่กล่าวว่าจะไม่มีผลกระทบใดๆ” จาค็อบสันกล่าว หนึ่งเดือนหลังจากภัยพิบัติ หัวหน้าคณะกรรมการวิทยาศาสตร์แห่งสหประชาชาติว่าด้วยผลกระทบของรังสีปรมาณู ตัวอย่างเช่น คาดการณ์ว่าจะไม่เกิดผลกระทบร้ายแรงต่อสุขภาพของประชาชนอันเป็นผลจากรังสี การเข้าถึงทั่วโลก? ในการประเมินข้อเรียกร้อง Ten Hoeve และ Jacobson ใช้แบบจำลองบรรยากาศโลก 3 มิติที่พัฒนาขึ้นกว่า 20 ปีของการวิจัยเพื่อคาดการณ์การขนส่งวัสดุกัมมันตภาพรังสี มีการใช้แบบจำลองผลกระทบต่อสุขภาพมาตรฐานในการประมาณการสัมผัสของมนุษย์ต่อกัมมันตภาพ รังสี เนื่องจากความไม่แน่นอนโดยธรรมชาติของการปล่อยก๊าซเรือนกระจกและแบบจำลองผลกระทบต่อสุขภาพ นักวิจัยจึงพบจำนวนผู้เสียชีวิตที่เป็นไปได้ โดยประมาณการได้ดีที่สุดที่ 130 ราย นอกจากนี้ ยังคาดการณ์การเจ็บป่วยด้วยโรคมะเร็งในวงกว้างด้วยค่าประมาณที่ดีที่สุดที่ 180 ราย ผู้ที่ได้รับผลกระทบตามโมเดลดังกล่าวมีจำนวนมากในญี่ปุ่น โดยมีผลกระทบเล็กน้อยมากที่สังเกตได้ในเอเชียแผ่นดินใหญ่และอเมริกาเหนือ สหรัฐอเมริกาถูกคาดการณ์ว่าจะมีผู้เสียชีวิตระหว่าง 0 ถึง 12 คน และป่วยด้วยโรคมะเร็ง 0 ถึง 30 คน แม้ว่าวิธีการที่ใช้จะแม่นยำน้อยกว่าสำหรับพื้นที่ที่มีความเข้มข้นของนิวไคลด์รังสีต่ำเท่านั้น "ค่านิยมทั่วโลกเหล่านี้ค่อนข้างต่ำ" เท็น โฮฟกล่าว เขาอธิบายว่าพวกเขาควร "ทำหน้าที่จัดการกับความกลัวในประเทศอื่นๆ ที่ภัยพิบัติได้แผ่ขยายไปทั่วโลก" การตอบสนอง การตอบสนองของรัฐบาลญี่ปุ่นรวดเร็วและประสานงานกันมากกว่าการตอบสนองของโซเวียตในเชอร์โนบิล ซึ่งอาจช่วยลดความเสี่ยงมะเร็งได้บางส่วน ตัวอย่างเช่น หน่วยงานรัฐบาลญี่ปุ่นอพยพออกจากพื้นที่รัศมี 20 กิโลเมตรรอบๆ โรงงาน แจกจ่ายยาเม็ดไอโอดีนเพื่อป้องกันการดูดซึมไอโอดีนกัมมันตภาพรังสี และห้ามปลูกพืชที่สูงกว่าเกณฑ์การแผ่รังสี ซึ่งเป็นขั้นตอนที่ Ten Hoeve กล่าวว่า "ผู้คนปรบมือให้" แต่รายงานยังระบุด้วยว่า มีรายงานผู้เสียชีวิตเกือบ 600 ราย อันเป็นผลมาจากกระบวนการอพยพ โดยส่วนใหญ่เกิดจากความเหนื่อยล้าและการเปิดรับแสงในหมู่ผู้สูงอายุและผู้ป่วยเรื้อรัง ตามแบบจำลอง การอพยพป้องกันการเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องกับกัมมันตภาพรังสีได้สูงสุด 245 ราย ซึ่งหมายความว่ากระบวนการอพยพอาจต้องสูญเสียชีวิตมากกว่าที่ช่วยชีวิตไว้ได้ ถึงกระนั้น นักวิจัยเตือนไม่ให้สรุปเกี่ยวกับนโยบายการอพยพ “คุณยังมีภาระหน้าที่ในการอพยพผู้คนตามสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุด” จาค็อบสันกล่าว ถ้าเกิดในอเมริกา เพื่อทดสอบผลกระทบของรูปแบบสภาพอากาศและสภาพภูมิศาสตร์ที่แปรผันต่อเหตุการณ์นิวเคลียร์ นักวิจัยทั้งสองยังได้วิเคราะห์สถานการณ์สมมุติ: การล่มสลายที่เหมือนกันที่โรงไฟฟ้า Diablo Canyon ใกล้กับเมือง San Luis Obispo รัฐแคลิฟอร์เนีย แม้ว่าความหนาแน่นของประชากรในแคลิฟอร์เนียจะอยู่ที่ประมาณ 1 ใน 4 ของญี่ปุ่น แต่นักวิจัยพบว่าขนาดของผลกระทบต่อสุขภาพที่คาดการณ์ไว้จะมากกว่าประมาณ 25 เปอร์เซ็นต์ แบบจำลองแสดงให้เห็นว่าแทนที่จะถูกพัดเข้าหามหาสมุทรเช่นเดียวกับฟุกุชิมะ เปอร์เซ็นต์ของกัมมันตภาพรังสี Diablo Canyon ที่สะสมอยู่บนบกที่มากกว่า รวมถึงศูนย์กลางประชากร เช่น ซานดิเอโกและลอสแองเจลิส อย่างไรก็ตาม Jacobson เน้นย้ำว่าไม่มีการคำนวณใดที่แสดงขอบเขตทั้งหมดของภัยพิบัตินิวเคลียร์ “มีประเด็นมากกว่าที่เราตรวจสอบ ซึ่งก็คือผลกระทบต่อสุขภาพที่เกี่ยวข้องกับมะเร็ง” เขากล่าว "ฟุกุชิมะเป็นเพียงหายนะครั้งใหญ่ในแง่ของการปนเปื้อนของดินและน้ำ การพลัดถิ่นของสิ่งมีชีวิต ความเชื่อมั่นในการกำกับดูแลของรัฐบาล ค่าใช้จ่าย และความปวดร้าว"