การออกแบบสองขั้นตอนพื้นฐาน การออกแบบระเบิด Teller-Ulam

การออกแบบสองขั้นตอนพื้นฐาน การออกแบบระเบิด Teller-Ulam หัวรบแสนสาหัสทั่วไปอาจถูกสร้างขึ้นตามการออกแบบสองขั้นตอน โดยมีฟิชชันหรือฟิชชันหลักแบบบูสต์ (เรียกอีกอย่างว่าทริกเกอร์) และส่วนประกอบที่แยกจากกันทางกายภาพเรียกว่าหัวรบทุติยภูมิ ทั้งหลักและรองบรรจุอยู่ภายในกล่องโลหะด้านนอก รังสีจากการระเบิด ระเบิดนิวเคลียร์ แบบฟิชชันของธาตุปฐมภูมิจะถูกกักไว้และใช้เพื่อถ่ายเทพลังงานเพื่อบีบอัดและจุดไฟธาตุทุติยภูมิ รังสีเริ่มต้นบางส่วน จากการระเบิดครั้งแรกถูกดูดซับโดยพื้นผิว ด้านในของเคส ซึ่งทำจากวัสดุที่มีความหนาแน่นสูง เช่นยูเรเนียม การดูดกลืนรังสีจะทำให้พื้นผิวด้านในของตัวเรือนร้อนขึ้น เปลี่ยนเป็น ขอบเขต ทึบแสง ของ อิเล็กตรอนและไอออนร้อน. การแผ่รังสีที่ตามมาจากปฐมภูมิส่วนใหญ่จำกัดอยู่ระหว่างขอบเขตนี้กับพื้นผิวด้านนอกของแคปซูลทุติยภูมิ รังสีเริ่มต้น รังสีสะท้อน และรังสีที่ถูกฉายซ้ำซึ่งติดอยู่ภายในโพรงนี้จะถูกดูดซับโดยวัสดุที่มีความหนาแน่นต่ำภายในโพรง เปลี่ยนเป็นพลาสมาร้อนของอิเล็กตรอนและอนุภาคไอออนที่ยังคงดูดซับพลังงานจากการแผ่รังสีที่กักไว้ ความดันรวมในโพรง—ผลรวมของการมีส่วนร่วมจากอนุภาคที่มีพลังมากและการแผ่รังสีที่เล็กลงโดยทั่วไป—ถูกนำไปใช้กับเปลือกนอกของโลหะหนักของแคปซูลทุติยภูมิ(เรียกว่าตัวดัน) ดังนั้นการบีบอัดทุติยภูมิ