ความเครียด

ในระหว่างกิจกรรมที่เกี่ยวข้องกับการรับน้ำหนักซ้ำๆ หรือการกระแทกซ้ำๆ วงจรการรับน้ำหนักซ้ำๆ กระดูกจะสัมผัสกับความเครียดเชิงกลที่สามารถนำไปสู่ความเสียหายขนาดเล็ก ซึ่งส่วนใหญ่เกิดขึ้นในรูปแบบของรอยแตกขนาดเล็ก เมื่อได้รับเวลาในการฟื้นตัวอย่างเพียงพอ ร่างกายจะมีความสามารถในการรักษาความเสียหายขนาดเล็กและเสริมสร้างความแข็งแรงของกระดูกผ่านกลไกการเปลี่ยนแปลงและการซ่อมแซม กลไกการรักษาขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยด้านฮอร์โมน โภชนาการ และพันธุกรรม อย่างไรก็ตาม ภายใต้เงื่อนไขบางประการ เช่น การเริ่มโปรแกรมการฝึกใหม่หรือเพิ่มปริมาณโปรแกรมปัจจุบัน ความเสียหายของกระดูกอาจมากพอที่จะทำลายความสามารถของร่างกายในการซ่อมแซม ในสถานการณ์ดังกล่าว อาจมีการสะสมของรอยแตกและการอักเสบที่ทำให้กระดูกเสี่ยงต่อการอ่อนล้าและแตกหักได้ เหตุการณ์ความล้มเหลวจากความเหนื่อยล้าส่งผลให้เกิดการแตกหักของความเครียด ความรุนแรงของการบาดเจ็บจะพิจารณาจากตำแหน่งของการแตกหักจาก ความเครียด และขอบเขตที่การแตกหักจะแพร่กระจายไปทั่วกระดูกที่เกี่ยวข้อง