อาการซึมเศร้า

แนวทางพื้นฐานที่สองแสดงโดยทฤษฎีการกำหนดรายได้ของ John Maynard Keynes กุญแจสำคัญคือข้อสันนิษฐานที่ว่าผู้บริโภคมีแนวโน้มที่จะใช้จ่ายตามสัดส่วนคงที่ของรายได้ที่เพิ่มขึ้นที่พวกเขาได้รับ สำหรับรายได้ประชาชาติในระดับใดก็ตาม จึงมีช่องว่างของขนาดที่คาดการณ์ได้ระหว่างรายได้และรายจ่ายเพื่อการอุปโภคบริโภค และเพื่อสร้างและรักษาระดับของรายได้ประชาชาตินั้น จำเป็นต้องกำหนดรายจ่ายสำหรับสินค้าและบริการที่ไม่ใช่การบริโภคทั้งหมดในระดับดังกล่าวเท่านั้น เพื่อเติมเต็มช่องว่าง อาการซึมเศร้า นอกเหนือจากค่าใช้จ่ายของรัฐบาลแล้ว องค์ประกอบหลักของรายจ่ายที่ไม่ใช่การบริโภคนี้คือการลงทุนภาคเอกชน เคนส์มองว่าการลงทุนค่อนข้างอ่อนไหวต่ออัตราดอกเบี้ย ในทางกลับกัน เขาควรจะเกี่ยวข้องในทางลบ จนถึงจุดหนึ่ง กับหุ้นของเงินที่ "ไม่ได้ใช้งาน" ที่มีอยู่ ซึ่งมีผลในทางบวก สัมพันธ์กันกับความเร็วของการไหลเวียนของเงิน ยิ่งกว่านั้น เขากล่าวว่ายังมีพื้นด้านล่างที่อัตราดอกเบี้ยระยะยาวจะไม่ลดลง แม้ว่าความเร็วของการหมุนเวียนจะต่ำก็ตาม ความสัมพันธ์เหล่านี้ระหว่างดอกเบี้ยและเงินที่ไม่ได้ใช้งาน (หรือความเร็วของการหมุนเวียน) ได้รับการสนับสนุนค่อนข้างดีในเชิงประจักษ์