ไม่มีคำจำกัดความของความพิการในวัยเด็ก

อย่างไรก็ตาม สิ่งสำคัญคือต้องยอมรับว่าไม่มีคำจำกัดความของความพิการในวัยเด็กที่เป็นที่ยอมรับในระดับสากล แพทย์ นักวิจัย หน่วยงาน ผู้ให้บริการ และคนพิการอาจใช้กรอบแนวคิดที่แตกต่างกันเพื่อทำความเข้าใจความพิการและมีคำจำกัดความของความพิการที่แตกต่างกันสำหรับวัตถุประสงค์ในการรวม การจัดประเภท และการตรวจสอบ บทนี้เริ่มต้นด้วยการทบทวนคำจำกัดความของการปฏิบัติงานเกี่ยวกับความพิการและแนวคิดที่เกี่ยวข้อง ส่วนที่สองสำรวจความเข้าใจแนวความคิดร่วมสมัยเกี่ยวกับความพิการใน วัยเด็ก ส่วนนี้ประกอบด้วยการอภิปรายประเด็นสำคัญของการศึกษานี้: ความต้องการมุมมองหลักสูตรชีวิตเกี่ยวกับความพิการในวัยเด็กและความสำคัญของปัจจัยทางสังคมและสิ่งแวดล้อมในการทำความเข้าใจและตอบสนองความต้องการของเด็กที่มีความพิการ การอภิปรายสะท้อนข้อเท็จจริงที่ว่าการพัฒนามนุษย์ การขัดเกลาทางสังคม และการปรับตัวเป็นกระบวนการที่ยาวนานทั้งความต่อเนื่องและการเปลี่ยนแปลงตลอดช่วงชีวิต ส่วนนี้ยังอธิบายถึงแนวทางของคณะกรรมการในการสร้างแนวคิดว่าลักษณะส่วนบุคคล ปัจจัยแวดล้อม และชุดโปรแกรมและบริการโดยรวมอาจส่งผลกระทบต่อผลลัพธ์ทั้งระยะสั้นและระยะยาวสำหรับเด็กที่มีความพิการอย่างไร ส่วนที่ 3 นำเสนอกรณีศึกษา 3 กรณี ซึ่งโดยรวมแล้วแสดงให้เห็นถึงธรรมชาติของความพิการที่ซับซ้อนและเปลี่ยนแปลงไป ตลอดจนการสนับสนุนที่หลากหลายที่จำเป็นในการดูแลเด็กพิการและครอบครัวของพวกเขาตามความต้องการที่เปลี่ยนแปลงไป ตลอดบทที่เหลือ สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าความหมายของ “ครอบครัว” สามารถผันแปรได้สูงในบริบทของเด็กพิการ ดังนั้น บริการและโปรแกรมที่สนับสนุนครอบครัวของเด็กพิการจำเป็นต้องตระหนักถึงความต้องการเฉพาะที่อาจเกี่ยวข้องกับหน่วยครอบครัวและผู้ดูแลที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิม เช่น ปู่ย่าตายาย พ่อแม่อุปถัมภ์ และผู้ดูแลอื่นๆ ที่ไม่ใช่แบบดั้งเดิม